Ik was lekker aan het uitwaaien op Ameland, met Bart en onze jongste twee kinderen. Heerlijk, om de hele dag buiten te zijn, fietsen en wandelen, in beweging zijn en even lekker “uit het hoofd”, in het lijf, met het hart.
Een mooie manier om even bij te komen en stil te staan bij jezelf. Dat kan soms verrassend zijn en mooi bewust Zijn, in het hier-en-nu opleveren. Dat bleken meer mensen daar te doen, want midden in de duinen vind ik die mooie steen met daarop “Kijk ik om me heen, blijk ik midden in mijn leven te staan”
Hoe mooi is dat! Midden in je leven te staan. Doe jij dat ook, bewust? Volop? Haal je eruit wat erin zit? Of word je geleefd? Wat leeft jou dan? Bijna iedereen beperkt zich, ieder op zijn eigen manier. Hoe we dat doen en daar “uit” kunnen komen, daar biedt het enneagram mooie handvatten voor. Maar daarover nu even niet. Hoewel het wel héél bruikbaar is, om duurzame inzetbaarheid te creëren.
Langer werken – Lukt dat ook?
We mogen in Nederland steeds langer werken. Niet gek, als je bedenkt dat kinderen van nu al een levensverwachting van 100 hebben of meer. Ik, als inmiddels 50+er ga vermoedelijk ook nog wel een tijdje mee. Na mijn ziekte, 5 jaar geleden, heb ik wel nieuwe keuzes gemaakt, om te voorkomen dat ik opnieuw ziek zou worden. Veel mensen lopen tegen zo’n moment aan, waarin ze beseffen dat het zo niet langer kan of dat ze het zo niet langer willen. Onze vitaliteit neemt immers af, dus de meesten zullen vroeg of laat stil moeten staan bij zichzelf en hun werk en leven, om vitaal ouder te kunnen worden en te kunnen blijven werken.
Stil staan bij je leven & loopbaan
Tijdig stilstaan bij je loopbaan en een actieplan maken vóór je echt uitvalt, voorkomt veel ellende op langere termijn. Helaas gebeurt dat nog veel te weinig. Een groeiend aantal mensen laat het erop aan komen en valt uiteindelijk door ziekte en/of snel wijzigende organisaties, buiten de boot en is daarna niet in staat om weer (volledig) aansluiting te vinden. Mensen met een baan proberen die vaak krampachtig te behouden ook al zitten ze niet meer op hun plek, wat o.a. leidt tot stress. Zij die zonder baan blijven, vallen in een mentaal en financieel gat. Veel van de 45+ers, die in de afgelopen tijd hun baan hebben verloren, lopen er tegen aan dat ze geen baan meer kunnen vinden. Er heersen, terecht en onterecht, veel vooroordelen, die maken dat “gewoon” solliciteren vaak niet werkt. Mensen voelen zich daardoor “afgeschreven”. Ouderen zijn trouwens niet de enigen daarin.
Mentaal met pensioen versus intrinsiek gemotiveerd
Veel van die 45+ers staan gelukkig nog vol in het leven en werk. Zij zijn wel degelijk meegegaan met hun tijd, leren nog steeds, gaan mee in ontwikkelingen en gaan nieuwe uitdagingen aan. Als werken leuk is en bij je past is het ook een essentieel deel van je leven en zou je zo maar na je pensioen er nog mee door willen gaan. Die mensen horen vast bij de 17% van de mensen die in staat is hun talent volop te gebruiken.
Helaas zijn er echter ook genoeg, die al “mentaal met pensioen” zijn, zoals één van mijn klanten dat noemde. Dat begint trouwens al vaak op jongere leeftijd, maar wordt steeds problematischer. Zij bevestigen het heersende beeld, waardoor medewerkers min of meer al zijn “afgeschreven” boven 45 jaar. Soms dus terecht. Want wist jij dat slechts 30% van de medewerkers echt betrokken is bij hun werk? Hoe zou dat zo zijn gekomen? En wat zou dat jouw organisatie kosten? Mentaal gepensioneerd is misschien wel wat te stigmatiserend, maar er valt wel wat aan betrokkenheid en inzetbaarheid te winnen.
Kloof dichten door omdenken en anders doen
Als we dit zo laten bestaan, wordt de kloof en stigmatisering alleen maar groter. En dat gaat ons maatschappelijk gezien te veel kosten, direct en indirect. Dat zouden we niet moeten willen met z’n allen. Gezondheid is belangrijk voor werk, maar het is ook andersom. Werk biedt, naast inkomen, kans op persoonlijke ontwikkeling, geeft eigenwaarde en zelfvertrouwen, zingeving en draagt bij aan de gezondheid. Daar hebben we allemaal baat bij. Bij lager opgeleiden blijkt dit nog meer aandacht te vragen, dan bij hoger opgeleiden.
Het vraagt omdenken: Een nieuwe manier om met mensen en hun talenten om te gaan in organisaties. De overheid onderkent dit probleem en heeft initiatieven genomen om duurzame inzetbaarheid, vitaliteit en participatie te stimuleren, bij werkgevers en werknemers. O.a. door:
Mentaal vitaal: sleutel naar regie over leven & loopbaan
Het MKB blijkt echter achter te blijven op dit gebied. En “over all” wordt er nog weinig aandacht besteed aan mentale vitaliteit. En dat, terwijl uit onderzoek is gebleken dat investeren in (mentale) vitaliteit dé sleutel is naar eigen regie over hun leven & loopbaan, die bovendien leidt tot meer effectiviteit: Mensen presteren beter, werken beter samen, zijn intrinsiek gemotiveerd om gezond te blijven en te investeren in hun ontwikkeling. Het levert zelfs 2 x zo veel winst op.
Hoe kun je op de verandering inzetten:
Weet dat veel oplossingen niet duur hoeven te zijn of uiteindelijk veel minder kosten dan ze uiteindelijk opleveren. Zullen we eens sparren? Ik kom graag een keer bij je langs!
